POŁOŻENIE GEOGRAFICZNE GMINY KOCK

Zagadnieniem fizycznogeograficznej regionalizacji Polski zajmowali się od najdawniejszych czasów m.in. J. Długosz, S. Staszic, W. Pol, A. Rehman. W XX w. dzięki rozwojowi badań w zakresie geografii fizycznej opracowania w tym zakresie są autorstwa m.in. Anieli Chałubińskiej i Tadeusza Wilgata (1954), Anny Dylikowej (1973), Jerzego Kondrackiego (1988). Gmina Kock położona jest w północnej części województwa lubelskiego. Zajmuje powierzchnię 100,62 km (10062 ha). Graniczy z sześcioma innymi gminami. Należą do nich Serokomla - od NW, Borki - od NE, Ostrówek - od E, Firlej - od SE, Michów - od SW i Przytoczno - od W. Kształt gminy przypomina trójkąt prostokątny, równoramienny którego przeciwprostokątna skierowana jest NE-SW a wyznaczają ją rzeki Wieprz i Tyśmienica. Położenie gminy na mapie określają współrzędne geograficzne:

na N 51° 43' N 22° 24' E
na S 51° 35' 30'' N 22° 20' E
na W 51° 36' N 22° 20' E
na E 51° 39' 30''N 22° 32' E

Rozciągłość południkowa gminy wynosi więc 7' 30'' a równoleżnikowa 12'. Obszar charakteryzowanej gminy według podziału A. Chałubińskiej i T. Wilgata (1954) wlicza się do Krainy Wielkich Dolin - krainy I rzędu, Mazowsza - regionu II rzędu i obszaru tzw. Małego Mazowsza jako regionu III rzędu. Podziała ten został stworzony w oparciu o elementy składające się na środowisko geograficzne: budowę geologiczną, hipsometrię, rzeźbę, hydrografię, klimat, gleby, roślinność.

Sylwia Gilewska (1991) w swoim podziale Polski na jednostki goemorfologiczne wyodrębniła krainy geograficzne w oparciu o rzeźbę, cechy tektoniki i litologii, ukształtowanie podłoża osadów czwartorzędowych i podobieństwo cech morfologicznych. Opisywany obszar znajduje się w zasięgu prowincji Niż Środkowoeuropejski, podprowincji Niziny Środkowopolskie, makroregionu Nizina Południowomazowiecka, oraz mezoregiony Wysoczyzna Żelechowska Południowa, Pradolina Wieprza i Równina Łukowska.

Najbardziej popularny jest jednak podział na krainy geograficzne zaproponowany przez J. Kondrackiego (1988). Prowincje wydziela on na podstawie cech budowy geologicznej, efektu ruchów neotektonicznych i ogólnego charakteru rzeźby oraz klimatu. Dalsze zróżnicowanie tych samych cech pozwala na wyróżnienie podprowincji przy czym do głosu dochodzą różnice hydrograficzne, biogeograficzne i glebowe. Wszystkie te czynniki łącznie umożliwiają dalszy podział na makro- i mezoregiony jednak w praktyce czynnikami przewodnimi są położenie geograficzne, charakter i pochodzenie rzeźby oraz zróżnicowanie litologiczne. Bierze siętakże pod uwagę współczesny stan krajobrazu związany z zaludnieniem i zagospodarowaniem terenu. Obszar będący przedmiotem opracowania według tego podziału należy do obszaru - Europa Zachodnia, podobszaru - Pozaalpejska Europa Zachodnia, prowincji - Niż Środkowoeuropejski, podprowincji - Niziny Środkowopolskie, makroregionu Nizina Południowopodlaska i mezoregionów: pradolina Wieprza, Wysoczyzna Żelechowska, Równina Łukowska.

2008 Wszystkie prawa zastrzeżone